Eppie Dam
Eppie Dam syn dichtsjen en fertellen makke sa’n hege flecht dat it Fryslân net lofts—literêre karriêre yn Amsterdam—of rjochts—Grins—ferliet mar oan de boppekant; nea opmurken troch de inoar opfolgjende, ûnferoarlik mei de noas op it platte fjild hingjende Gysbertsjuerys.
Bydragen fan Eppie Dam
Genede moat ik neat fan ha Ik, gjin Brahman, tink himels oer myn faam./ Ik doch yn hûs allinnich wat ik kin |
stik foar stik ik in mins hat sân gesichten / in dichter ken se út ’e holle |
Dèr Mouw, [Neist myn pendule] Neist myn pendule sit, yn konsintraasje / fergien, de iisfûgel fan Van Hoytema |
Dèr Mouw, Dof fiolet is ’t west Dof fiolet is ’t west en pearzich griis. / Noch rin ik troch it swier beripe gers |
Kavanagh, De lange tún It wie de tún fan de gouden appels, / In lange tún tusken it spoar en de wei; |
Stiengrize grûn O stiengrize grûn fan Monaghan, / De laits fan myn leafde hast meinom; |
Monaghans hichten Monaghans hichten, / Jim ha my makke ta de man dy’t ik bin |
Gedichten fan Eppie Dam: Jûn ha wij yn Idzegea Jûn ha wij yn Idzegea it ljocht útswaaid / en koe mei koarting fan de hjerst |
Gedichten fan Eppie Dam: En doe it siikmeitsjend Frysk Ik woe de deis nei Grins wer sûnder kop/ en starte moarns – it wie in oer of seis |
Gedichten fan Eppie Dam: Animal Farm &slquo;Franciscus’ Ik bin net de grutste draver,/ net de grutste draver fan ’e stâl |